Η Ανατολική Ρωμυλία είναι περιοχή της Βόρειας Θράκης στη σημερινή Βουλγαρία. Κατά το Συνέδριο του Βερολίνου το 1878 ανακηρύχθηκε αυτόνομη επαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της δόθηκε το όνομα Ανατολική Ρωμυλία. Η αυτονομία διήρκησε μέχρι 1885, χρονιά κατά την οποία προσαρτήθηκε με πραξικόπημα στη Βουλγαρία.
Κατά τη περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στη περιοχή, ο μεγαλύτερος πληθυσμός ήταν βουλγάρικος αλλά υπήρχαν σημαντικοί Ελληνικοί και Τούρκικοι πληθυσμοί. Υπήρχαν επίσης Αρμένιοι, Εβραίοι, Ρομά και κάποιες κοινότητες Ευρωπαίων. Ο Ελληνικός πληθυσμός της Βόρειας Θράκης πριν το 1900 ήταν περίπου 300.000 άτομα.
Σημαντικές εστίες του Ελληνισμού ήταν η περιοχή της Φιλιππούπολης με πολλές πόλεις και χωριά όπως το Ορτάκιοϊ και το Χάσκιοϊ, η περιοχή του Πύργου, τα χωριά της περιοχής (Επαρχία) Καβακλή, αλλά και της ορεινής περιοχής της Στράντζας, με τα σημαντικά αναστενάρικα χωριά όπως το Κωστί, κ.α. Οι μετακινήσεις των ελληνικών πληθυσμών της Βόρειας Θράκης προς τον τότε ελλαδικό χώρο ξεκινήσαν περίπου το 1907 και εγκαταστάθηκαν σε όλο τον ελληνικό χώρο. Στην περιοχή της Αλεξανδρούπολης εγκαταστάθηκαν κυρίως στα αγροτικά περιφερειακά χωριά της πόλης αλλά και μέσα στην ίδια πόλη. Οι βορειοθρακιώτες έφεραν μαζί τους όλο τον πολιτισμό τους και τα έθιμα τους τα οποία ήταν αρκετά πλούσια. Σε χωριά του Έβρου ακόμη συνηθίζουν να τελούν κάποια από αυτά όπως είναι η Καμήλα και οι Ντιβιτζήδες, το έθιμο του Μπέη και της Μπάμπως.
