Η Αίνος, σημερινή (Enez) ανήκει στη Τουρκία, είναι χτισμένη πάνω στον ποταμό Έβρο και βρίσκεται πολύ κοντά στην Αλεξανδρούπολη. Η πόλη είναι μια από τις αρχαιότερες της Θράκης και το πρώτο της όνομα ήταν Πολυόμβρια.
Η Αίνος, στα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ήταν ένα από τα σημαντικότερα λιμάνια της περιοχής. Oι κάτοικοί της ασχολούνταν με τη γεωργία, την αλιεία, τη κατασκευή πιθαριών αλλά και με το εμπόριο το οποίο έφτανε μέχρι τη Μασσαλία και την Οδησσό. Χαρακτηριστικό της ευημερίας και του πλούτου της, ήταν το γεγονός ότι είχε πολλές εκκλησίες και ναυτικό το οποίο κατά καιρούς αποτελούνταν από 300 ιστιοφόρα. Αρκετοί από τους κατοίκους της πήραν μέρος στην Επανάσταση του 1821, όπως η οικογένεια Βισβίζη.
Η Αίνος άρχισε να παρακμάζει όταν, λόγω των επιχωματώσεων του λιμανιού της από τον ποταμό Έβρο, η Οθωμανική διοίκηση πήρε την απόφαση να δημιουργήσει ένα νέο λιμάνι στο τότε Δεδέαγατς (τη σημερινή Αλεξανδρούπολη).
Οι Αινίτες είχαν σχέσεις με τους κατοίκους της Αλεξανδρούπολης από την αρχή της δημιουργία της πόλης, καθώς ήταν έμποροι ερχότανε συχνά στο νέο κοντινό σε αυτούς λιμάνι για εμπορικές και οικονομικές δραστηριότητες.
Το 1922 η Αίνος πέρασε στην Τουρκία και στα πλαίσια της συνθήκης της Λωζάνης, η οποία προέβλεπε την ανταλλαγή των πληθυσμών, οι Ελληνορθόδοξοι κάτοικοί της αναγκάστηκαν να μετακινηθούν σχεδόν όλοι στην Αλεξανδρούπολη. Οι πρόσφυγες ήρθαν στην Αλεξανδρούπολη με τις βάρκες και με τα κάρα τους, περνώντας τον ποταμό Έβρο.
Οι Αινίτες στη νέα τους πόλη ασχολήθηκαν με τη γεωργία, την αλιεία και κατοίκησαν σε όλο τον αστικό και αγροτικό ιστό της Αλεξανδρούπολης. Το βράδυ, αν είμαστε στο λιμάνι και κοιτάξουμε νοτιοανατολικά της πόλης μπορούμε να δούμε να λαμπυρίζουν τα φώτα της Αίνου.
Ο Λουκάς στο βίντεο αναφέρει ότι, θυμάται τον παππού του να κατεβαίνει στη παραλία και να βλέπει τα φώτα της χαμένης του πατρίδας που ήταν τόσο κοντά αλλά και τόσο μακριά απ’ αυτόν.
